یک عنصر پرانتز گذاری شده اطلاعاتی است که برای معنای جمله غیرحیاتی است، مانند یک مثال، یک توضیح، یا یک مطلب جانبی. این گونه از اجزای جمله ممکن است شامل این نوع بندها و عبارات شوند، تا جایی که اطلاعات غیر محدود باشد:
- بندهای مرتبط، که معمولا با which, who/whom/whose, where, when آغاز می‌شوند.
- توصیف، یا اسم‌ها یا عباراتی که نام دیگر اسم‌ها و عبارات را بیان می‌کنند
- عبارات وابسته به وجه وصفی، یا عبارات فعل محور که اسم‌های پیش از خودشان را توصیف می‌کنند.
- عبارات اضافی، یا عبارات حرف اضافی محور که که اسم پیش از خودشان را توصیف می‌کنند.
- عباراتی که با such as, including, e.g, i.e. آغاز می‌شوند.
اطلاعات تکمیلی که توسط عنصر پرانتز ارائه می‌شوند معمولا توسط دو کاما، پرانتز، یا خط فاصله بسته می‌شوند که اینکار محتوای غیرحیانی را از بقیه متن جدا می‌کند. با اینکه این علامت‌گذاری‌ها اهدافی مشابه دارند، محتوای متن مربوط و سطح تاکید آنها ممکن است فرق کند.
کاما
کاما معمولا به عنوان یک سکون کوتاه استفاده می‌شود، مانند مثال‌های زیر:
- The experiment, which was performed in triplicate, yielded significant results. (relative clause)
- The experiment, the first of its kind, yielded significant results. (appositive)
- The experiment, requiring months of planning, yielded significant results. (participial phrase)
- The experiment, after months of planning, yielded significant results. (prepositional phrase)
- The experiment, including three replicates and two controls, yielded significant results. (“including” phrase)
در هر کدام از این جملات، عبارتی که با کاماها جدا شده عنصر پرانتزی است. به زبانی دیگر، جمله “The experiment yielded significant results” معنایش را زمانی که عنصر پرانتزی حذف شود، حفظ خواهد کرد.
توجه داشته باشید که برای e.g. و i.e. نه تنها اطلاعات پرانتزی بلکه خود مخفف نیز باید توسط کاماها بسته شود. مانند این مثال:
“The main limitations of this study, i.e., the small sample size and the lack of a positive control, should be noted.”
پرانتز
همانند کاما، پراتنز اطلاعات غیرحیاتی را از بقیه جمله جدا می‌کند. ولی این علامت‌‌گذاری بر روی محتوا کمی بیشتر از آنچه کاما انجام می‌دهد، تاکید می‌کند:
“The experiment (the first of its kind) yielded significant results.”
به علاوه، پرانتز نیاز به یک ارتباط دستورزبانی مشخص با بقیه جمله ندارد، مانند مثال‌های زیر:
- The experiment yielded significant results (p<0.05) after the inhibitor was added. (data)
- The experiment yielded significant results (see Table 1 for more information) after the inhibitor was added. (independent clause)
توجه کنید که در این مثال‌ها، اطلاعات پرانتزی در بخش عناصر معمول غیر محدود که بالا توضیح داده شدند قرار نمی‌گیرند.
خط فاصله
خط فاصله معمولا برای تاکید قوی‌تر بر روی المان پرانتزی استفاده می‌شوند، حتی بیشتر از پرانتز و معمولا تغییری در لحن یا محتوا را منتقل می‌کنند. برای مثال، یک توصیف توسط خطوط فاصله در جمله زیر برجسته می‌شود.
This result—an unforeseen consequence of our technique—motivated us to modify the protocol.”
با اینکه کاما یا پرانتز نیز از نظر دستور زبانی درست خواهد بود، ولی خط فاصله طبیعت غیر منتظره یافته‌ها را قوی‌تر می‌کند. با این حال توجه داشته باشید که در نگارش علمی، کاما و پرانتز بیشتر از خط فاصله استفاده می‌شوند که بعضی اوقات به عنوان غیر رسمی برداشت می‌شوند.
خط فاصله همچنین ممکن است برای جدا کردن یک عنصر پرانتزی که شامل کاما می‌شود، مورد استفاده قرار گیرد، مانند مثال زیر:
“The main limitations of this study—including the small sample size, the lack of a positive control, and its regional focus—should be noted.”
چگونه انتخاب کنیم؟
تصمیم بر اینکه آیا از یک کاما، پرانتز یا خط فاصله استفاده کنیم معمولا تصمیمی قضاوتی است که به اهمیت متصور از اطلاعاتی است که منتقل می‌شود. معمولا، همانطور که ویلیم سفایر گفت «اگر قرار باشد ابعاد را بسنجیم، کاما بزرگ است، پرانتز غول‌پیکر است، و خط فاصله هیولا است.» با این حال، در نظر داشته باشید که با اینکه این علامت‌گذاری‌ها می‌توانند اطلاعات توضیح‌دهنده مهمی به جمله اضافه کنند، استفاده بی‌رویه آنها می‌تواند خواننده را گمراه کند و جریان ایده‌ها را دچار مشکل کند. مانند بسیاری از بخش‌های زندگی، داشتن اعتدال بهترین انتخاب است.
برچسب‌ها: